Honing

 

Bijen verzamelen nectar uit bloemen, bewaren deze in hun ‘honingmaag’ en spugen deze vervolgens uit in de honing raat. Daar dikt de vloeistof in, waarna de bijen de raat afdekken met een laagje was. Zo leggen ze een voorraad aan.

Om de honing uit de raten te halen, worden deze ‘geslingerd’ met een speciaal soort centrifuge. Als er daarna niets meer met de honing gebeurt noemen we het eindproduct ‘rauwe honing’.

Rauwe honing bevat enzymen (uit het speeksel van de bijen) die helpen beschermen tegen bacteriën, schimmels en virussen. Daarom hoor je vaak dat honing goed is bij keelpijn en verkoudheid.

De meeste honing uit de supermarkt wordt na het slingeren verhit. Dit wordt gedaan om te voorkomen dat de honing gaat kristalliseren (en dus hard wordt). Helaas gaan hierbij ook de enzymen verloren die honing zo gezond maken. Wat er overblijft is vooral suiker. 

Rauwe honing wordt ook wel koud geslingerde* of koud geslagen* honing genoemd. Vaak is deze ook nog eens biologisch, beter voor de bijen én voor het milieu. 

Maar het blijft suiker, dus neem er niet veel van!

* deze naam is niet helemaal juist, omdat het ‘slingeren’ altijd koud gebeurt.